Een bijzondere, chaotische week!

Hoi allemaal!

Ook deze week was weer om voor ik het door had!
Afgelopen maandag hadden wij onze eerste stagedag op het ‘syndroom van down’ schooltje. We zouden om kwart over zes weggaan met de bus, maar gelukkig was Sharmini zo lief geweest om een tuktuk voor ons te regelen. Dus wij reden met de tuktuk naar Kandy en ik was serieus blij dat ik niet in de bus zat! Het was echt super druk rondom Kandy. Er stond een hele lange file, maar de tuktuk racete als een gek overal tussendoor. Hier kreeg ik wel een beetje de kriebels van, want hij vond het heel normaal om de file in een bocht voorbij te scheuren. Als er dan een bus tegemoet zou komen, zou dat ten eerste nooit passen en zouden we ten tweede ook nergens tussen komen. Maar wonder boven wonder hadden we ook deze rit weer overleefd. Toen we op het schooltje waren aangekomen, waren we drie kwartier te vroeg. Omdat we niet zo goed wisten wat ons te doen stond, zijn we maar op een stoel gaan wachten. Om 8uur zouden we beginnen, dus tegen die tijd waren we maar weer opgestaan. Op het schooltje begonnen ze met het ontbijt en vervolgens met bidden. Tijdens het ontbijt wilden we even naar de kinderen gaan kijken, om te zien wie in aanmerking zou kunnen komen voor de therapie. We vroegen of zij nog speciale kinderen wisten die in aanmerking zouden kunnen komen. We kregen als antwoord: nou, iedereen is hier speciaal. Nou dat was me nog niet opgevallen. Maar uiteindelijk begreep hij wat we bedoelden dus toen ging hij iedereen even langs. Kijk, deze heeft down, deze ook, deze is veel te druk, die is verlegen, zij kan niet stilstaan en die heeft ook down. Ik stond echt even te kijken hoe hij dat deed. De kinderen stonden hier gewoon bij en de helft sprak nog engels ook. Hoe bedoel je in hokjes plaatsen? Maargoed, wij wilden dus beginnen en toen bleek dat, dat helemaal niet kon. Er was een brief nodig om op deze school stage te lopen, maar die brief was nog niet geregeld. Het kwam er op neer dat we dus eigenlijk meteen naar huis konden gaan. Dit is nou een voorbeeld van typisch Sri Lanka!

Verder kregen we deze stageweek in Home of Hope allemaal nieuwe gehandicapte kinderen, waar ik me zeer over heb verbaasd! Er was een jongen met een knie die 90 graden gedraaid stond op zijn bovenbeen. (Zie foto’s). Deze jongen had een stok (gewoon een stok uit het bos) en daar liep hij dan mee. Hierdoor had hij een grote wond op zijn hand. Gelukkig hebben we deze jongen een kruk kunnen geven, zodat hij die stok niet meer hoeft te gebruiken! Verder waren de dagen redelijk chaotisch. Mensen in Sri Lanka vinden het heel normaal om niet af te bellen als ze niet komen. Hierdoor zit je soms te wachten op patiënten die dus helemaal niet van plan zijn om te komen. Ook vinden ze het normaal als ze een afspraak hebben van 8.30uur tot 9.15uur, om lekker om 9.15uur aan te komen zetten. Maar als je flexibel bent, komt het gelukkig allemaal goed.
Deze week is me trouwens nog iets gebeurd wat in me in Nederland niet zo snel zou gebeuren. Op het schema stond dat ik Tirushi therapie moest geven. In haar document stond dat ik haar moest helpen met lopen en vooral loop oefeningen moest doen. Vorige week had ik haar ook gehad, dus ik wist nog wel waar het over ging. Toen ik in de wachtkamer keek, dacht ik dat ik haar al zag zitten. Ik liep naar haar toe en vroeg: ‘Are you Tirushi’? Zij en haar moeder antwoordde dat zij inderdaad Tirushi was. Dus ik begon met de therapie en nam haar mee aan mijn handen. Het viel me meteen op dat ze eigenlijk best goed kon lopen. Nadat ik een aantal oefeningen met haar gedaan had, die ze uistekend uitvoerde, vond ik het steeds vreemder worden. Tot na ongeveer 5 minuten een ander meisje binnen kwam. Ik ben naar de fysiotherapeuten gelopen en gevraagd of dat meisje dat net binnenkwam Tirushi is. En jahoor, dat was haar. Ik was dus de hele verkeerde patiënt aan het behandelen, die niet eens Tirushi heette haha. Ik voelde me op dat moment best wel dom… Maar gelukkig kon de rest er wel om lachen!
Op donderdagmiddag hadden we een medical tape cursus van Dulan. Dit is een cursus zodat je leert wanneer je waar/welk lichaamsdeel moet tapen. Ik heb hier veel van geleerd en het was erg gezellig!

Toen was de stageweek alweer voorbij en hadden wij weekend. Vrijdags zijn we naar Millenium Elephant Foundation geweest. Dit was echt ontzettend gaaf! Hier kon je olifanten wassen, een olifantendouche krijgen en op de olifant rijden! Ik vond het echt ontzettend leuk en ben weer een hele ervaring rijker! Toen kwam de terugweg naar Digana. We wilden met de bus terug, maar we hadden al een paar bussen laten lopen, omdat ze stampvol waren. Uiteindelijk besloten we dat we toch maar een bus moesten pakken, dus hebben we de eerstvolgende maar genomen. Ook deze was stampvol en ik was de laatste die instapte. Het kwam er op neer dat ik niet eens meer fatsoenlijk in de bus paste. Ik stond op het trapje in de deuropening en moest zorgen dat ik me maar goed vasthield! We hadden ook nog eens een buschauffeur die er van hield om iedereen in te halen die hem te langzaam ging. Aangezien ik met mijn neus tegen de voorruit gedrukt stond, heb ik toch heel wat schrikmomenten gehad! Maar ik heb vanuit de bus ook wel weer veel bijzondere dingen gezien. Zo kwam er op den duur een scooter langs, waar ze met zijn vieren opzaten. Eerst twee kinderen, toen de vader (die het stuur vasthield) en daarachter zat nog eens de moeder! Ook hebben ze op de scooter allemaal een helm op (wat ik heel normaal vind), maar daarentegen hebben ze wel slippers aan hun voeten! Naja, al met al waren we na 2,5 uur staan weer aangekomen in Kandy en konden we met een andere bus door naar huis.

Zondagnacht worden we om half vier opgehaald. Dan gaan we naar een medical tape cursus in Colombo. Dit is een groot evenement, want er komen ongeveer 150 fysiotherapeuten uit heel Sri Lanka. Degene die deze cursus geeft, wilde heel graag dat wij ook zouden komen, dus nu heeft hij een taxi voor ons geregeld die ons komt halen en brengen. Het staat voor hem natuurlijk flink interessant als er een aantal blanken aanwezig zijn op zijn cursus. Maar ik vind het super leuk, want nu zijn wij weer een gratis cursus rijker!