Typisch Sri Lanka
Door: Lotte Brink
Blijf op de hoogte en volg Lotte
10 November 2013 | Sri Lanka, Digana
Aangezien ik al een tijdje in Sri Lanka ben, vond ik het wel eens tijd om het wat meer over het land te hebben. Er valt zoveel over te vertellen en het is allemaal zo anders dan in Nederland!
Om te beginnen eten ze hier 3x per dag rijst. Ja, je ziet het goed. Ze ontbijten met rijst, ze lunchen met rijst en ze dineren met rijst! Voor lunch krijgen wij eten uit de keuken, dus onze lunch is ook altijd rijst. Naja, voor mij is dit niet het geval, want ik hou er echt niet van om alleen maar rijst te eten. We kopen gewoon brood, dus tussen de middag eet ik lekker mijn broodjes op. Wat wel grappig is, is dat Shalika en Harshika (de Srilankaanse fysiotherapeuten die hier werken) aan mij vroegen of ik het niet saai vond om in de ochtend en middag brood te eten. Toen zei ik: ‘maar jullie vinden het toch ook niet saai om 3x per dag rijst te eten?’ Ze keken me echt heel raar aan en kwamen inderdaad tot de conclusie dat het voor mij dan ook niet saai was om 2x per dag brood te eten. Hun manier van eten is trouwens ook wel even leuk om te vertellen. Ze eten met hun handen. Ze maken een soort kommetje van hun wijsvinger en hun middelvinger, dan zetten ze daar hun duim achter en schuiven ze het zo hun mond in. Wat wel raar is, is dat ze na het eten niet hun vingers aflikken. Ze vinden het vies om hun vingers af te likken, terwijl ze al hun eten daarmee aanraken?!
Het openbaarvervoer is me hier ook nog wat. Het reizen duurt hier sowieso erg lang. Kandy, de grote stad bij ons in de buurt, ligt op 30 kilometer afstand. Je hebt mazzel als de bus er maar een uurtje over doet om daar te komen! Colombo, de hoofdstad van Sri Lanka, ligt maar ongeveer 130 kilometer hier vandaan. Toch doe je er ongeveer 4/4,5 uur over om daar te komen! Ook de vervoersmiddelen zijn hier wat anders. De bussen zijn heel anders ingedeeld en zijn altijd bomvol. Je hebt mazzel als je een zitplek hebt, anders wordt het staan! Als je staat, sta je opgepropt tussen alle andere mensen die er ook zijn. Ik heb vaak genoeg gedacht, oké nu kan er echt niemand meer bij. Toch stopte de bus en stapten er mensen in. Iedereen schoof nog een beetje in elkaar, de mensen stonden op het trapje in de deuropening en de bus ging weer rijden. Levensgevaarlijk zouden we in Nederland denken, maar in Sri Lanka kan dit allemaal gewoon. De treinen zien er ook heel anders uit. Ze zijn oud en het lijkt of ze elk moment uit elkaar kunnen vallen. Laatst zaten we in de trein richting het zuiden en tegenover ons was het raam stuk. Toen we in Colombo waren gestopt om mensen in en uit te laten stappen, kwamen er even twee mannetjes aan die het raam eruit sloopten. Vervolgens reed de trein verder zonder raam…
De mensen die je tegen komt in de trein en bus vragen ook alles aan je. De vragen die het meeste voorkomen zijn: waar kom je vandaan? Is dit je eerste keer in Sri Lanka? Hoe lang blijf je? Hoe oud ben je? Hoe heet je? De twee vragen die hier altijd op volgen zijn: mag ik je telefoonnummer en heb je Facebook? Het is toch best bizar dat je iemands nummer vraagt die je helemaal niet kent en alleen even in de bus/trein hebt gesproken?! Laatst kwam er ook een man naast me zitten. Hij vroeg of ik getrouwd was. Dus ik zei dat ik niet getrouwd was. Toen vroeg hij hoe oud ik was. Dus ik antwoordde dat ik 19 jaar was. Vervolgens vroeg hij dus of ik met hem wilde trouwen! Ik keek hem een beetje raar aan en heb toch maar heel duidelijk NEE gezegd! Mijn eerste huwelijksaanzoek was dus in de bus in Sri Lanka, lekker romantisch!
Hier in Sri Lanka hebben ze ook een hele mooie carwash! Er staat langs de weg een groot bord met CARWASH. Vervolgens zie je een openplek waar je net je auto neer kunt zetten met één sproeiertje erbij! Ik moest echt heel hard lachen toen ik dit zag. Het is niet te vergelijken met de carwash in Nederland, waar de carwash op zijn minst een gebouw is en waar machines je auto schoonmaken! Wat ik hier ook al een aantal keer heb gezien zijn mensen met vitiligo. Dit is de huidziekte waar Michael Jackson ook aan heeft geleden. Bij deze ziekte treden pigmentafwijkingen op en krijgt een neger dus weer een blanke huid. Toen ik dit voor de eerste keer zag schrok ik heel erg. Het zag er heel gek en raar uit! Ze hebben namelijk nog wel veel zwarte stippen of stukjes zwarte huid op hun lichaam. Het lijkt me voor deze mensen echt verschrikkelijk! Als je een donkere huidskleur hebt, valt deze ziekte heel erg op en zal iedereen altijd naar je kijken. Ik vond dit best bizar om te zien en om over na te denken.
We hebben hier ook een aantal gekke beesten zitten. Laatst kwam ik van de veranda naar binnen om de oplader van mijn laptop te pakken. Ik liep dus naar de bank toe en ineens zat daar een dikke zwarte Garden Lizard op de rand van de bank! Ik schrok me helemaal rot! Een zwarte Garden Lizard ziet eruit als een slang op pootjes. Hij is zwart en heeft een witte streep over zijn rug lopen. Wij vonden hem allemaal nogal eng (zelfs Mick) dus toen ben ik maar even snel naar Alfi en Sharmini (de eigenaren van Home of Hope) gerend. Daar snel het verhaal uitgelegd en Alfi kwam met ons mee. Onderweg kwamen we Vijidren ook nog tegen dus die mocht ook gezellig helpen met dat beest uit ons huis verwijderen. Vijidren pakte de bezem en heeft hem keurig naar buiten gewerkt. We hebben ze heel erg bedankt en vervolgens liepen de mannen lachend weg.
Wat ook nog wel grappig is, is dat je tijdens het hardlopen door iedereen wordt aangemoedigd! Mick en ik lopen ongeveer twee keer in de week hard naar Digana en weer terug. Dit is ongeveer 7,5 kilometer en ongelooflijk zwaar in de hitte en over een weg met alleen maar heuvels. Als we aan het lopen zijn moedigt iedereen ons aan, gaan ze joelen en willen ze high-fives geven! Alle passerende tuktuks toeteren en zelfs de mensen die daar in zitten proberen soms een high-five te geven! Op het begin is het altijd wel grappig maar als we dan weer bijna bij Home of Hope zijn is het erg moeilijk om er nog een glimlach uit te persen en terug te zwaaien. Wel geeft het je weer een extra boost om iets harder te lopen!
Wat ik nu ga vertellen is ook nog typisch Srilankaans.
We hadden met Dulan, een docent op de universiteit van fysiotherapie in Kandy, afgesproken om twee keer een workshop te geven. Daphne en Mick geven dan een workshop over fysiotherapie en Jolien en ik doen het over PMT. We hadden half oktober de data al ingepland en we zouden op maandag 11 november en op maandag 18 november de workshop gaan geven. Daphne en Mick bleken het eigenlijk niet te redden, dus we hadden Dulan opgebeld om te vragen of we het niet een week op konden schuiven. Nee, dit zou allemaal niet lukken want het was al meegenomen in het rooster van de studenten. Daphne en Mick baalden hier een beetje van en hebben op 10 november de hele dag zitten zwoegen om die workshop af te krijgen. Ook Jolien en ik zijn er vandaag een hele tijd mee bezig geweest. Het schoot gelukkig al aardig op en het leek erop dat we het gingen redden. Toen werden we vandaag rond een uur of 5 ’s middags gebeld door Dulan. Hij had de mededeling dat de studenten vanaf morgen een week vakantie hadden, dus de hele workshop ging morgen niet door! Dit is echt bizar en zou in Nederland echt niet gebeuren…
Ook waren we afgelopen weekend naar Kithulgala. Hier hebben we geraft en zijn we gaan abseilen van een waterval. Echt super vet was dit! Maar toen we wilden gaan slapen, bleek dat er boven mijn bed geen klamboe hing. Aangezien ik die muggen hier niet zo heel leuk vind, wilde ik toch wel graag een klamboe. We hadden het aangegeven bij het personeel en even later kwamen ze aan met een klamboe, een spijker en een hamer. Toen ze in de kamer stonden keken ze naar boven en kwamen ze tot de conclusie dat ze er eigenlijk niet bij konden.. Uiteindelijk hebben we het opgelost! Het kwam hier op neer: Mick ging op mijn bed staan, ik ging op zijn nek zitten en ik kreeg een hamer met een spijker in mijn handen geduwd. Vervolgens heb ik op deze manier een spijker in het plafond getimmerd, toen kreeg ik van het personeel de klamboe aangereikt en hing ik hem op. Nou ook dit zou in Nederland volgens mij echt niet gebeuren! Maar het gekke is, dat ik me er hier helemaal niet druk om kan maken. In Nederland zou ik zoiets hebben van: ja, je hangt die klamboe maar lekker zelf op en hier vind ik het al bijna normaal dat ik het zelf maar doe.. Toch grappig hoe dat kan veranderen.
Nou ik denk dat jullie nu wel een beeld hebben van hoe het er hier in Sri Lanka aan toe gaat!
-
10 November 2013 - 19:43
Maaike:
Wat leuk om zo je verhalen te lezen!!! -
10 November 2013 - 19:43
Lisa :
Hahaha, heb me weer kosteloos vermaakt met je verhaal. Leuk Lot!! -
10 November 2013 - 19:52
Je Mam:
Ha Lotte, het is weer leuk om je belevenissen te lezen, toch wat je mam betreft mag het soms wel wat minder spectaculair. Maar ja, daar ben je moeder voor ! Blijf vooral genieten van Home of Hope en je uitstapjes !! -
10 November 2013 - 20:23
Margreet:
Heerlijk om weer even wat van je te lezen en ongelofelijk dat je alweer over de helft van je stageperiode heen bent. -
13 November 2013 - 18:30
Astrid:
Hey Lotte,
heb weer even een inhaalslag gemaakt met je verhalen en via fb zag ik wat foto's voorbijkomen. Wat prachtig allemaal. Wat maak je een hoop mee. Lees dat je je prima vermaakt hou vol. Geniet er nog maar van, het gaat al zo snel...
Groetjes Astrid -
14 November 2013 - 19:26
Mw. Hoetjes:
Dag Lotte, je kent me niet, maar ik ben een vaste klant van thuiszorg dus ik zie je moeder vrij regelmatig.
Wat beleef je toch een heleboel vreemde dingen. Zo'n beest op de bank.....Ik ben niet bang uitgevallen, maar dit zou ik toch zelf niet aanpakken.Gelukkig zijn er altijd wel mensen die dit voor je doen. In ieder geval vind ik het leuk om er over te lezen. Ja, de halve tijd zit er al bijna op. Gelukkig kan je er-naast je werk- nog een poos van genieten. Groeten van mw. Hoetjes.
O ja, wat fijn dat je moeder zo goed gewerkt heeft met het examen. Echt geweldig! Dag dag. MH. -
18 November 2013 - 22:36
TedR:
Dag Lotte, je hebt weer veel meegemaakt ! Een schat aan ervaringen die je leven zullen verrijken .
Jouw conditie houd je wel op peil met alle sportieve acties , maar dat zal wel een reden hebben denk ik , bv. zo'n huwelijksaanzoek in de bus of trein . Ja, dan wil je er snel vandoor. Of een Lizard in de kamer dat is ook schrikken voor jou en vlucht je weg om hulp te halen ; dat valt mij trouwens wel tegen van je, dat je bang bent voor zo'n hagedisje.
Die actiefoto van het vast timmeren van de klamboe is natuurlijk geweldig : Werk van hoog niveau hoor. Dat bedoelde je moeder vast wel met dat het minder spectaculair mag zijn van haar.
Jullie workshop PMT werd op het laatste moment afgelast ; waar staat PMT voor ?
Het vorige journaal was beslist niet saai vond ik, juist die stage is het waarom het draait ; en opvallend veel wist je daar te vertellen van de achtergronden van ziekten. En ook dat rolstoelpad is bijzonder geslaagd initiatief . Weet je heel zeker dat die 1,50 m breed is ? Ik twijfel . . . .
Groet van TedR -
19 November 2013 - 14:22
Lotte Brink:
Mevrouw Hoedjes, wat leuk dat u mij volgt op mijn blog! Bedankt voor uw leuke reactie! Ik ben inderdaad trots op mijn moeder, ze heeft het echt heel goed gedaan met haar examen!
Hoi Ted, als het om beestjes gaat ben ik echt niet zo'n held hoor! Ik heb mezelf al aardig overwonnen dat ik twee gekko's in mijn kamer heb als huisdier!
PMT staat voor psychomotorische therapie. Dit is de opleiding die ik doe in Nederland. Het houdt in dat je mensen met psychische problemen of met een fysieke handicap weer reïntergreert in de maatschappij door middel van sport. Afgekort is dit dus PMT.
Ik ben blij dat u mijn vorige verslag niet saai vond! Ik zal binnenkort weer wat meer over stage vertellen. Hmm nee, ik weet niet of het rolstoelpad 1,50 meter breed is. Nu ik erover nadenk begin ik ook te twijfelen haha! -
19 November 2013 - 14:32
T.Gemma:
Hallo Lotte,
alweer een tijdje geleden, net je verslag gelezen van november, maar door de kleine
lettertjes heb ik er wel moeite mee, maar goed het is gelukt en wat kan je goed een
verslag maken, hele leuke dingen en griezelige beestjes, ik moet er niet aan denken en
wat een andere cultuur/denkwijze, enig om te lezen, je geniet volop als ik het zo lees,\
geweldig om mee te maken, groetjes T.Gemma en O.Hams -
24 November 2013 - 21:46
Carla:
Ha Lotte,
Wat een leuke en spannende verhalen. Volop genieten en er iets moois van maken dat is jou intentie.
Daar ga je voor. Geniet ervan en wij volgen je. Kus Carla
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
