Ik vind je lekker!
Door: Lotte Brink
Blijf op de hoogte en volg Lotte
01 December 2013 | Sri Lanka, Digana
Hoi allemaal,
Hier weer even een update vanuit Sri Lanka. Het is alweer een tijdje terug, dus ik zit weer vol met nieuwe verhalen. Ik zal maar eens beginnen met iets over stage te vertellen, want daar is natuurlijk ook weer genoeg gebeurd. Afgelopen drie weken hadden we 5 Srilankaanse fysiotherapie stagiaires van de opleiding in Kandy. Ze waren erg gezellig en we hebben flink met ze gelachen. Wij hebben veel Singalees van hun geleerd en van ons hebben ze natuurlijk wat Nederlands mee gekregen. Ze kunnen nu in het Nederlands zeggen: ik vind je lekker, je bent een lekkerding, je bent zo heet, mijn tong ligt op mijn kin (zie filmpje). Dit is een liedje van ‘de Kraaien’. Ook hebben we ze goedemorgen en doei doei aangeleerd. Van het liedje hadden we ze eerst niet de goede vertaling gegeven, want we wilden het nog filmen. We waren bang als we de goede vertaling gaven dat ze het dan niet meer voor de film wilden zeggen. Dit zorgde er dus voor dat ze ’s morgens binnen kwamen met de zin: ‘Goedemorgen, je bent een lekkerding’. Dit was natuurlijk hilarisch. Maar de studenten hebben ons af en toe ook kunnen helpen met vertalen. Zo was het dus dat ik om half negen ’s ochtends therapie gaf aan een meisje van 11 maanden. Om kwart voor negen begon ze te huilen en ik wist natuurlijk niet waarom. De moeder legde het uit aan de studenten en toen hebben ze het voor me vertaald. Het kwam er op neer dat de moeder dacht dat ze wel honger zou hebben, want ja ze was al om 4 uur ’s nachts wakker en had nog niet ontbeten… Ik vond het niet heel gek dat het meisje dus aan het huilen was. Moeder vond het nu dus wel even tijd om haar eten te geven, dus ze ging op een stoel zitten, haalde haar borst uit haar shirt en gaf haar kind tien minuten lang borstvoeding. Ik dacht echt: wat gebeurt hier?! Ik ben dus maar even andere dingen gaan doen en daarna heb ik de therapie weer voortgezet.
Ook geven we nog steeds van dinsdag tot en met donderdag zwemles. Op woensdagmiddag komen de kleintjes en die zijn natuurlijk super schattig! Er zijn ook twee kleintjes van 3 jaar en normaal blijven die aan de kant zitten met de zwemles, maar deze keer deden ze dus mee. Ik dacht laat ik een groot bodyboard pakken en zo’n grote opblaaskrokodil. Nou die opblaaskrokodil heb ik geweten hoor. Ik legde dat ding in het water en één van de kindjes van drie begon heel hard te gillen en te schreeuwen aaaaa kimbula, kimbula, kimbula (aaaa krokodil, krokodil, krokodil). Hij was doodsbang voor de krokodil die ik in het water gooide, dus die heb ik er maar uitgehaald en toen heb ik ze rondgedreven op een surfboard.
Voor afgelopen zaterdag (30 november) waren we gevraagd om het zwembad op een moslim school te openen. We voelden ons wel een beetje vereerd en hier zijn we afgelopen zaterdag dan ook naartoe gegaan. Om negen uur in de ochtend waren we daar en kregen we wat drinken aangeboden. Nu moesten we wachten op de belangrijke man, die het zwembad had gesponsord, om hem een hand te schudden en met hem aan tafel te zitten. We waren buiten op hem aan het wachten en dat hebben we geweten. Van onder alle boerka’s werden we aangestaard. Het was heel erg ongemakkelijk. Voor Mick was het nog het ergste, want hij liep in een broek tot zijn knieën en dat was eigenlijk helemaal niet toegestaan. Ook liep hij met drie meiden en dat was nog een reden extra om hem boos aan te kijken. Toen de belangrijke man uiteindelijk (een half uur te laat) aan kwam hebben wij ons voorgesteld en zijn we aan tafel gaan zitten met de andere belangrijke mensen. Deze tafel stond serieus vol met allemaal lekkers! Heel veel cake en bananen en Srilankaanse lekkerheden! Nou ik heb me hier flink vermaakt. Toen was het tijd voor ons om ons om te gaan kleden en naar het zwembad te gaan. In het zwembad kregen we allemaal een eigen kindje die we tien minuten therapie moesten geven. Het kindje dat ik had was super leuk! Hij was heel enthousiast en vond het water helemaal geweldig. Na tien minuten moesten ze het water uit, zijn wij ons gaan omkleden en zijn wij weer naar huis gegaan.
We hebben laatst trouwens ook een sportdag voor de 84 kinderen van Home of Hope georganiseerd. Dit was echt genieten. Van hindernis estafette tot spijkerpoepen en van zaklopen tot een blind iemand door een doolhof leiden. Ze hebben allemaal genoten. Aan het einde hadden we voor iedereen een diploma gemaakt die we uit konden delen. Voor de 1e, 2e en 3e plaats hadden we ook nog een beker geregeld. Het was heel leuk om te doen en zo leren we de kinderen van Home of Hope ook steeds beter kennen.
Vorige week dinsdag zijn Jolien en ik naar het Perdeniya ziekenhuis in Kandy geweest, want met het raften van een aantal weken geleden, kreeg Jolien een peddel op haar pols en haar pols deed nu nog steeds zeer. Nou dit was me ook een hele ervaring… We kwamen daar binnen en overal liepen honden en katten door het ziekenhuis. Toen we bezig waren met het zoeken naar de juiste afdeling, kwamen we op den duur langs een deur waar ‘operatiekamer’ op stond. Vervolgens liepen we langs een raam waar je naar binnen kon kijken en toen zagen we iemand op de operatietafel liggen die geopereerd werd! Ik hou er helemaal niet van om dit te zien en werd dus nogal misselijk. Ongeveer 10 minuten later hadden we eindelijk de goede afdeling gevonden en vroegen we aan de verpleegsters of de dokter er was waar we een afspraak mee hadden. Nou Engels spraken ze niet, maar ze konden ons wel duidelijk maken dat de dokter waar wij naar op zoek waren er echt niet was. Nee, we konden de dag erna wel terug komen, want misschien was hij er dan… Toen hebben we net zolang gezeurd tot er uiteindelijk iemand kwam die wel Engels sprak. Zij had het voor ons uitgezocht en hij zou gelukkig gewoon komen. Na een half uurtje gewacht te hebben was hij er en werd Jolien geholpen. Omdat hij het toch niet helemaal vertrouwde, moesten we foto’s laten maken. Deze foto’s konden natuurlijk niet in het ziekenhuis zelf gemaakt worden, dus moesten we een tuktuk naar de privé kliniek pakken. Hier aangekomen moesten we een uur wachten voordat ze een foto konden maken. Na dat uur gingen wij op zoek naar het kamertje waar dat gedaan werd. We werden een parkeergarage ingestuurd en hier zat een klein kamertje in verstopt waar ze de foto’s maakten. Hierna pakten we weer een tuktuk terug naar het Peredeniya ziekenhuis. We moesten naar de operatiekamer komen, want de dokter had verteld dat hij waarschijnlijk midden in een operatie zou zitten als wij terug kwamen om naar de foto te kijken. Toen wij op hem aan het wachten waren zat er een gezin naast ons. Dit was heel bizar, want de vrouw naast mij zat alleen maar te bidden. Het meisje die erbij was huilde, maar zonder tranen en de jongen was met iemand aan de telefoon en je zag aan hem dat hij zich groot moest houden. Ze liepen de hele tijd richting de deur van de operatiekamer en weer terug. Ook lagen er nog een stuk of 4 patiënten, bij de operatie balie met bed en al, te wachten tot ze eindelijk geopereerd konden worden. En nog steeds werden we vergezeld door de honden en katten die over de gang liepen. Dit alles bij elkaar is echt onbeschrijflijk. Na een kwartiertje kwam onze dokter uit de operatiekamer met zijn besmeurde operatiekleren nog aan. Hij nam een kijkje naar de foto’s van Jolien, trok de conclusie dat er niks met haar bot aan de hand was en ging daarna weer verder met zijn operatie… Op de terugweg was ik wel blij dat de reis naar het ziekenhuis ongeveer 2 uur duurde, want nu kon ik tenminste even de indrukken van de dag verwerken.
Afgelopen vrijdag zijn we gaan sinterklaas shoppen! Hier in Sri Lanka vieren wij natuurlijk ook gewoon sinterklaas, dus we hebben lootjes getrokken en aanstaande donderdag gaan we het vieren. Het sinterklaas shoppen was ook nog wel gek, want dit moet je alleen doen. We waren met zijn vieren naar Kandy gegaan, maar hebben ons daar opgesplitst en zijn onafhankelijk van elkaar de cadeautjes gaan kopen. Toen ik in het shoppingcentre liep, stond er een jongen van een andere jongen een foto te maken. Hij vroeg in zijn beste Engels of ik misschien met hem op de foto wilde. Ik dacht: ‘ach doe eens gek, waarom ook niet’. Ik ging dus met hem op de foto en voor ik het wist stond er een hele rij met jongens die ook met mij op de foto wilde haha. Ik voelde me net een beroemdheid! Na deze rij afgewerkt te hebben, kon ik verder gaan met mijn sinterklaas inkopen! Uiteindelijk is iedereen geslaagd, zijn de rijmen ook bijna af en kan het wat ons betreft snel 5 december worden!
Wat ik bijna vergeten was te vertellen is dat Alfi en Sharmini ons gisterenavond hebben uitgenodigd voor het avondeten. Ze wilden niet zeggen waar we heen gingen, dus het was echt een verrassing! Toen we de auto uitstapten zagen we dat we voor een 5-sterren hotel stonden! Hier hadden ze een heeeeeeerlijk lopend buffet met:
- Voorgerecht; dit bestond uit een lekker soepje met veel verschillende broodjes, stokbrood en
vleeswaren.
-Hoofdgerecht; dit bestond uit pasta, rotti, kottu, salade, aardappels, groente en BBQ. Jullie raden
vast al dat ik de rest van de avond niet meer weg te slaan was bij de bbq.
- Nagerecht; dit bestond uit een super grote tafel met allemaal verschillende desserts. Ik denk dat er
minstens 20 verschillende toetjes stonden!
Ik hoef jullie denk ik niet meer te vertellen dat dit de zevende hemel was, we heerlijk hebben gegeten en dat we ons als rasechte Nederlanders helemaal vol hebben gepropt!
-
03 December 2013 - 00:27
Ben En Vera:
Lieve Lotte , wij hebben weer genoten van je verslag.Fijn dat het zo goed gaat. Veel plezier met het Sinterklaasavond en Kerstdagen dat zullen ze daar wel vieren. -
06 December 2013 - 13:53
Marieke:
Lotte,wat leuk je kaart,hartelijk bedankt!
Ik kreeg hem net binnen. Hilarisch verhaal erop,niet verbaasd staan kijken als je in de bus ten huwelijk
wordt gevraagd?! Wat zal je moeder blij zijn als je weer thuis bent!! En zonder Srilankese husband aub
Maar wel met een koffer vol ervaring!
Veel groeten van Marieke -
17 December 2013 - 18:23
Gemma Brink:
Hallo Lotte,
je laatste verslag weer gelezen, mooi en ook bizar, je kan wel een boek erover schrijven,
wat zal jij veel te vertellen hebben als je thuis komt, de tijd schiet alweer op, nog een maand,
bij deze alvast een goed en gezond begin gewenst voor het komend jaar 2014,
lieve groetjes T.Gemma en O.Hans -
26 December 2013 - 17:33
TedR:
Dag Lotte ,
Het is tweede kerstdag als ik jouw verslag lees : Niet direct een Kerstverhaal , of het zou het kerstdiner moeten zijn waar je heel veel 'Lekkere Dingen' hebt gegeten . Overigens zal Kerstmis daar misschien nauwelijks gevierd worden omdat het een Boeddhistisch land is .
Het ziekenhuisbezoek is onvoorstelbaar . Hier zijn bacteriën al iets voor de Inspectie en daar zijn honden en katten kind aan (zieken)huis . En een operatiearts die als een slager bij jullie komt polsen naar die foto .
Hopelijk is het bij Home of Hope niet zo'n beestenboel .
Leuk die foto's van de kinderen op de Hollandse sportdag .
En moet je daar altijd je kleding aan houden in het zwembad , ook die boy was in kleding ; of was dat voor diploma zwemmen ?
Lotte een goed 2014 wens ik je , waarin veel goede voornemens ook werkelijkheid worden .
TedR -
30 December 2013 - 18:46
T.Gemma:
Hallo Lotte,
Het zal wel de laatste keer zijn, het eind van je reis nadert met rasse schreden, wat is de tijd snel gegaan,
bedankt voor je kerst en nieuwjaarsgroet, leuk hoor een kaart te ontvangen per post,
je zal heel veel gezien hebben leuke en minder leuke dingen maar dit nemen ze niet meer van je af,
we hebben bewondering voor je dat je deze reis ondernomen hebt en dat je de sri lankeese kindertjes met een goed gevoel achterlaat, dat zal ook niet gemakkelijk zijn.
Namens ons ook een goed uiteinde en vooral een succesvol en gezond 2014,
lieve groeten en goede reis naar huis de 20e.T.Gemma en O.Hans -
31 December 2013 - 15:26
Ben En Vera:
Hallo Lotte via deze weg willen wij jou een leuk uiteinde wensen en een mooi 2014 wensen .Nog een korte periode en wij zien je weer in Heiloo met vele verhalen .bedankt voor je kaart, ben je daar op safari geweest? Liefs Ben en Vera -
05 Januari 2014 - 17:34
Tante Mary:
Hallo lieve Lotte,
Ik heb vandaag weer even de tijd genomen om de laatste verslagen van je te lezen.
Wat maak jij een hoop mee en wat doe je een indrukken op.
Leuk hoor om alle foto's te zien.
Ik vond het leuk dat je laatst op Skype was toen Sanne jarig was.
Lotte we wensen je nog een gelukkig Nieuwjaar en veel plezier de laatste weken van je stage.
Heel veel liefs van Ome Theo en Tante Mary -
08 Januari 2014 - 18:15
Mw.Hoetjes:
Dag Lotte, Wat heb je toch weer veel meegemaakt! Wel leuk, vooral voor je moeder, die verslagen. Je tijd daar is alweer bijna voorbij en over een paar weken ben je alweer thuis.Dat zal ook wel weer moeten wennen, maar tot op heden is het hier nog geen winter.Maar als je uit zo'n warm land komt natuurlijk wel koud, brrrrrrr.Ik wens je een goede reis de 19de. Groeten van mw. Hoetjes. -
18 Januari 2014 - 13:56
Antrid:
Hey Lotte,
De tijd vliegt hier, lijkt het wel en opeens realiseerde ik me dat jouw tijd in Sri Lanka er ook bijna op zit. Nog maar twee dagen en dan ben je weer in Nederland. Tja dat zal weer een cultuurshock zijn. Jij hebt daar zoveel meegemaakt als ik dat zo lees dan is het leven hier in Nederland zo gewoontjes. Maar denk dat het ook wel weer lekker is om hier weer terug te zijn. Ik heb je verhalen met plezier gelezen maar ik wens je een hele goede thuiskomst en sterkte met het afscheid nemen.
Groetjes Astrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
