De rondreis door Sri Lanka

Ten eerste wil ik jullie heel erg bedanken voor alle leuke reacties die ik heb gekregen op mijn vorige blog!

Na een nacht niet geslapen te hebben, begon dinsdag 27 augustus onze reis. Ik zal even in het kort vertellen waarom ik zo slecht geslapen had. In Sri Lanka lopen heel veel insecten en ongedierte. Als ik ergens een hekel aan heb dan is dat het wel. In ons huis komen ze ook regelmatig voor. Dus ik wilde gaan slapen, liggend onder een klamboe, in een snikhete kamer. Nu heb ik wel een airco op mijn kamer, maar ik durfde mijn bed niet meer uit, omdat ik bang was dat er allemaal beestjes op de grond zouden lopen. Ook durfde ik niet zonder deken te gaan slapen, want als er een beestje op mijn klamboe zat, waar ik dan net met mijn been tegenaan zou zitten, zou het daar doorheen kunnen prikken. Oftewel ik heb amper een oog dicht gedaan. Als ik dan eenmaal even sliep dan schrok ik wakker en was ik bang dat er een salamander of iets dergelijks door mijn kamer zou lopen.

Maar goed, dinsdag 27 augustus begon onze reis. We waren vroeg opgestaan zodat we op tijd in Kandy zouden zijn. Vanaf Kandy zijn we met de bus naar Nuwara Eliya gegaan. Daar aangekomen wisten we niet wat we moesten doen. Er kwam een man op ons aflopen die het had over een goed guesthouse. We vroegen ons af of we nou met hem mee konden gaan of dat, dat gevaarlijk was. Uiteindelijk zijn we toch met hem meegegaan en het guesthouse zag er goed uit! We hebben ingecheckt, onze tassen daar achtergelaten en alleen met ons rugtas samen met deze man op pad gegaan. Hij heeft ons rondgereden door Nuwara Eliya en we hebben veel theeplantages en watervallen gezien. Bij één van de theeplantages kwamen er twee kindjes naar me toe met de vraag of ik wat eten voor hun had. Toevallig had ik nog wat ontbijtkoekrepen van Peijnenburg. Ik had ze er allebei eentje gegeven en ze vonden het heerlijk! Weer eenmaal in het guesthouse aangekomen waren we helemaal gesloopt. We zijn gaan eten en daarna meteen gaan slapen.

De volgende ochtend (28 augustus) zijn we met de trein van Nuwara Eliya naar Ella gegaan. De trein was echt gigantisch druk! Ik stond helemaal opgepropt tussen allemaal mensen inclusief bagage vlakbij de WC. Ik dacht echt: hoe moet dat nou als er iemand doorheen gaat? Meteen daarna bedacht ik me, dat iedereen waarschijnlijk gewoon zou blijven zitten. Maar neehoor, er wilden gewoon mensen naar de WC. Hoe het paste vraag ik me nog steeds af, maar het was gelukt! Even later stond ik wat te kletsen met een man uit Schotland en daarna nog met wat Sri Lankanen. In Sri Lanka blijven de deuren van de trein open en zit iedereen in de deuropening. Ook beginnen ze allemaal te gillen als je door een tunnel gaat. De eerste keer schrok ik me dood!
Eenmaal in Ella aangekomen zijn we even naar een tempel en een grot gegaan. Toen we naar de grot liepen, moesten we echt door de middle of nowhere! Ik vond het verschrikkelijk, maar eenmaal boven aangekomen zag het er mooi uit! In de avond zijn we wat gaan eten en weer meteen ons bed ingedoken. Ik moet zeggen dat ik die nacht heerlijk geslapen heb! Ik heb al het onweer en bliksem niet eens gemerkt, terwijl Jolien de halve nacht wakker heeft gelegen.

De volgende dag (29 augustus) zijn we begonnen met het beklimmen van de ‘little Adams Peak’. Op zich waren we zo boven en konden we genieten van het uitzicht. Daarna hadden we een tuktuk chauffeur opgezocht, omdat we graag in de waterval wilden zwemmen. Hij zei dat hij een wel een mooi plekje wist. Aangekomen bij de waterval zijn we ongeveer een halve kilometer naar boven geklommen en daar was een super mooi plekje! We hebben heerlijk gezwommen in de waterval en onze tuktuk chauffeur zwom ook vrolijk mee in zijn normale broek! Vervolgens nodigde hij ons uit om in de avond bij hem te komen eten. Dus wij kwamen daar in de avond aan en de hele tafel stond vol met allemaal eten! Hij schepte voor ons op en terwijl de hele familie stond toe te kijken, moesten Jolien en ik gaan eten. Het voelde, licht uitgedrukt, zeer ongemakkelijk! Afijn, wij begonnen aan ons avondmaal. Toen ik eenmaal mijn bord leeg had (was ik heel blij) schepte de tuktuk chauffeur vrolijk nog eens ons hele bord vol! Er lagen echt dingen in, waarvan ik me afvroeg of het wel te eten was. Na het eten, wat ook behoorlijk spicey was, heb ik nog maar lekker een aantal bananen gegeten. Daarna hebben we nog een hele tijd de slappe lach gehad met zijn allen en toen was het toch wel tijd om naar het hotel te gaan.

Vrijdag 30 augustus wilden we rond 7 uur in de morgen de bus naar Tissa hebben. De hoteleigenaar was speciaal om 5.30 uur opgestaan om ons ontbijt te maken! Na het ontbijt hadden we uitgecheckt en zijn we naar de bushalte gelopen. Na enige tijd kwam de bus en druk dat ie was! Niet normaal. Ik heb ongeveer 2,5 uur in de bus gestaan, opgepropt tussen allemaal mensen. Ik kon niet eens fatsoenlijk mijn kont keren. Maar Jolien had het nog zwaarder. Ze werd nogal wagenziek van de rijstijl van de chauffeur, dus ik was blij dat die uiteindelijk kon gaan zitten, zodat ze niet de hele bus onder zou kotsen. Toen we eenmaal in Tissa waren, werden we opgewacht door iemand van het hostel waar we die nacht zouden verblijven. We verbleven in Safari Inn en het was super mooi! Het zag er echt schoon uit en we hadden een groot bed. Ook scheen de zon dus hebben we heerlijk in de tuin gelegen om lekker bij te kleuren. Op den duur kwam er een meisje langs die vroeg of we bij haar huis wilde kijken. Een werknemer van Safari Inn vertelde dat dit hun buurmeisje was, dus dat het wel kon. Wij daarheen en we werden meteen verwend met een paar snoepjes en een glas (bron) water. We hebben ons aan iedereen voorgesteld en even later mochten we naar binnen. Daar vroeg een broer van hun of we muziek op onze telefoon hadden die we aan konden zetten. Dat konden we natuurlijk en hebben we met zijn alle in de huiskamer lopen dansen. Hun zus kwam ook nog even kijken. Ze keek naar het armbandje dat ik om had en zei dat ze hem erg mooi vond. Meteen daarna zei ze: ‘mag ik hem hebben? Ik wil hem hebben’. Ik twijfelde of ik hem niet gewoon weg zou geven, maar ik heb het toch maar niet gedaan. De manier waarop vond ik namelijk nogal onbeschoft. Vervolgens hebben we afscheid genomen en zijn we op pad gegaan om te gaan eten. Bij het hotel hadden ze twee mountainbikes die we konden gebruiken om naar het dorp te fietsen. Nou één ding weet ik wel, mij zie je NOOIT meer fietsen in Sri Lanka! Ik vond het doodeng. Dat verkeer raast aan alle kanten langs je heen en we moesten nog terug in het donker ook. Gelukkig zat er een zaklampje op mijn srilankaanse telefoon en wist ik tenminste wel dat alle andere voertuigen me zouden zien. Uiteindelijk hebben we het overleefd en zijn we in het hotel meteen ons bed weer in gedoken.

Op zaterdag 31 augustus begon mijn ochtend al goed. We zouden op jeepsafari gaan door het nationale park Yala. Om 5 uur in de morgen zouden we opgehaald worden, dus ik dacht om 3.45 uur nog even te gaan douchen. Nou dat heb ik geweten. Omdat het nog zo vroeg was, was het nog donker en ik had in de badkamer natuurlijk het licht aangedaan. Dus ik stond te douchen en ineens liepen er allemaal padden in de douche! Ik schrok me helemaal te pletter en ben gillend de douche uitgerend. Toen ik van de schrik bekomen was ben ik me toch maar even klaar gaan maken voor de safari. In het park hebben we echt heel erg veel gezien! We hebben olifanten, krokodillen, veel verschillende soorten vogels, stieren, leguanen en zelfs een luipaard gezien. Het was echt ontzettend gaaf. Yala is trouwens ook getroffen door de tsunami. Ik begon onze jeepchauffeur er vragen over te stellen en bleek dus dat hij aan het werk was toen de tsunami kwam. Ik vond het echt heel heftig om zijn verhaal te horen. Hij vertelde dat hij veel mensen heeft geholpen en dat het te bizar voor woorden was. Na zijn verhaal zijn we verder gegaan op safari en vervolgens weer veilig bij ons hotel afgezet. Daar hadden we onze spullen gepakt en zijn we verder gaan reizen naar Tangalle. Hier hadden we een hostel aan zee en dat is me heel goed bevallen. We hebben daar gebodyboard op de golven, uit een kokosnoot gedronken en in de avond zijn we een schildpad gaan spotten. Dit duurde erg lang, omdat we blijkbaar ook gingen wachten tot dat beest terug naar de zee zou lopen. Al met al hadden we er een lange dag op zitten en was ik blij toen ik in bed lag.

De volgende dag hebben we lekker op het strand gelegen en zijn we nog naar een soort rots gaan kijken. Bij die rots klapt het water zo hard tegen de kant, dat het op kan spatten tot wel 30 meter hoog. Het zag er heel gaaf uit en het deed me een beetje aan vuurwerk denken. Het was natuurlijk nog weekend, dus iedereen was vrij en daarom waren er ook veel lokale mensen. De dag daarna (2 september) zijn we naar Mirissa gegaan met de bus. De busreis vond ik erg leuk, want er werd kerstmuziek gedraaid! Ik zat een beetje mee te zingen en vrolijk te doen, maar ik werd toch raar aangekeken. Dus ik vertelde dat ze bij ons in Nederland alleen kerstmuziek draaien in de maand december, nou dat vonden ze maar raar hoor. Maar goed, toen ze klaar waren met kerstmuziek draaien zetten ze even het liedje Gangnam style op. Nou toen kon je me helemaal opvegen van het lachen! Aangekomen in Mirissa zaten we ook in een hostel aan zee. We zijn even lekker gaan zwemmen en daarna was het alweer tijd om avond te eten. Tijdens het avondeten kwam er een Engelsman bij ons zitten. Hij vertelde dat hij ook een aantal keer in Nederland geweest is en later bleek ook dat hij naar de hockeyvereniging in Heiloo is geweest voor een toernooi! Die avond hebben we gezellig even gezeten en wat gedronken en toen zijn we weer naar bed gegaan.

De volgende ochtend (3 september) zijn we naar Unawatuna gereisd. We hadden hier een heel luxe hotel voor maar heel weinig! Dit kwam omdat het hotel volgende week pas openging, maar de eigenaar zei dat er wel al een paar kamers klaar waren, waar konden verblijven. We hadden een hele mooie schone kamer met airco en we waren twee stappen verwijderd van het strand! We zijn dus meteen naar het strand gegaan en hebben daar heerlijk van het zonnetje genoten. Ook hadden ze wifi, maar ze hadden een klein probleem. De baas van het hotel was het wachtwoord vergeten. Er is toen iemand de hele middag en avond bezig geweest om dat wachtwoord te achterhalen en uiteindelijk was het dan gelukt. De naam van het hotel was: Prime Time. En het wachtwoord was: primetime1. Nou toen ik dit hoorde kon je me opvegen van het lachen!
De volgende dag hadden we met Michelle en Jeroen afgesproken. Dit zijn twee andere studenten van de Calo die stage gaan lopen in het zuiden van Sri Lanka. We zijn samen naar Galle gegaan en uiteindelijk op het strand van Unawatuna beland. In de avond zijn we met zijn allen gaan eten aan het strand en hebben we nog een aantal drankjes gedaan. Toen zijn we maar ons bed in gegaan, want op donderdag 5 september zouden we om half 8 uit het hotel vertrekken om weer terug te gaan naar Home of Hope.

Gister zijn we dus na een lange reis weer op Home of Hope aangekomen, samen met Mick en Daphne. Mick en Daphne zijn twee fysiotherapie studenten uit Utrecht die hier ook gezellig stage komen lopen!